Adı Sevdaydı! ! ! Şiiri - Gür Kan

Aldik tozlu Raflardan kilitlenmis Okunmayi Yazilmayi Bekleyen bir Kitab,
Unutulmus Icindeki, Yazilar yavas yavas Kaybolmaya yüz tutmus,

Ne Sevgi ne Ask ne Mutluluk nede Hasret Kalmis, Basladik Sonlardan Yazmaya,
Basta Gülmeyi ögrettik Güldük Icine Sevgiyi Sevmeyi koyduk,

Kalbe Isik olmayi ögrettik Mutlulugda Askida koyduk,
Bu bambaska bir yazilisdi cünkü Uzaklardan, Görmeden, Duymadan, Koklamadan, Dokunmadan Yazdik, Biz bu Kitaba Sevgiyi Özlemi Hasreti icine Yakisdirdik,

Nedeni Basitti Özlemeden Hasret cekmeden Burnunda tütmeden Sevmek Neydiki, Kirildikta kirdikta ama Sonucda Uzaklardan Zamansiz Sevdirdik Sevmeyi Ögrettik,

Ta ki Mürekkebimiz tükenene kadar, Yarim kalmisdi bitmemisti Ansizin bir Vakitte, Kanimizla bir virgül koyduk, Cünkü biz Nokta Koymayanlardaniz,
Dakikalar Saatler Haftalar Aylar Yillar Bir Ömür de Gecse Adimiz Sanimiz duyuldugunda Kitabtaki Mizralar Satirlar dile dökülür ve hickiriklara bogulur,
Biz Aciyida Ögretmis olduk, Cünkü biz O Kitaba ÖLÜMSÜZDÜK