Karanlık bahçelerde bütün çiçekleri kokladım.
Papatya sen, gül sen, menekşe Sen.
Leyla kim imiş, Aslı da neymiş?
İncilere gülümseyen var; adı Sen.
En aşağıda nice isimsiz rab tanıdım.
Yer, gök, su ve toprağı kendi zanneden.
Ne firavun, ne Nemrut ne de Karun.
Bütün hazinelerin sahibi var; adı Sen.
Aramızda senden geçmiş arifler var.
Gözü yaşlı denizlerde dümen kırmış.
Sorsan Yunus bilir, Ahmed bilir, Galip bilir.
Senden de ötede sen var; adı Sen.
Atalar âşkârâ yaşamayı göze aldılar.
Ney’e işlenen duygularla meydan okudular.
Hani Süleyman? Nerede Sezar?
Layemutları yaşatan biri var; adı Sen.
Bu Şiir Sığınak Edebiyat Mecmuası'nda Yayımlanmıştır.
Kayıt Tarihi : 1.12.2019 21:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ensar SANSARKAN, Adı Sen, Sığınak Edebiyat Mecmuası, Sayı 6 (Kasım-Aralık), 2019.

TÜM YORUMLAR (1)