Adı Sen | Ensar Sansarkan

Karanlık bahçelerde bütün çiçekleri kokladım.
Papatya sen, gül sen, menekşe Sen.
Leyla kim imiş, Aslı da neymiş?
İncilere gülümseyen var; adı Sen.

En aşağıda nice isimsiz rab tanıdım.
Yer, gök, su ve toprağı kendi zanneden.
Ne firavun, ne Nemrut ne de Karun.
Bütün hazinelerin sahibi var; adı Sen.

Aramızda senden geçmiş arifler var.
Gözü yaşlı denizlerde dümen kırmış.
Sorsan Yunus bilir, Ahmed bilir, Galip bilir.
Senden de ötede sen var; adı Sen.

Atalar âşkârâ yaşamayı göze aldılar.
Ney’e işlenen duygularla meydan okudular.
Hani Süleyman? Nerede Sezar?
Layemutları yaşatan biri var; adı Sen.

Bu Şiir Sığınak Edebiyat Mecmuası'nda Yayımlanmıştır.