Adı Savaştı Şiiri - Savaş Gündüz

Belki beyaz badanalı bir okulda başladı aşkı
Ama bitmedi yıllar sonrasında
Umut ışıldayan gözlerini verdi elifine
Ama kıymet bilmedi elif
Elif ona acı çektirmekten utanmıyordu
Ama savaş utanıyordu
Saklayamadığı sevgisinden zaman zaman
Çok kez el açıp Allaha yalvardı
Dudaklarından okunuyordu sessiz haykırışları
Yazdığı her satırın başında o isim yok muydu
Döktüğü her gözyaşında o yok muydu
Yok muydu isyanı bu aleme
Bir gülüşüne
Bir seni seviyorum deyişine
Durdurmaz mıydı zamanı
Ama ne çare….
Elif bunlardan haberdar ve bir o kadarda umursamazdı
Elif yeni aşklara yolcuyken
Savaş toz oldu o yollara
Gelmedi elif, gelmeyecekti..
Bunu biliyor olmasına rağmen
Umuttu onu ayakta tutan
Nefes aldığını var olduğunu biliyordu
Ne yazık ki buda ona yetiyordu
Adı savaştı…
Bitmedi aşkına olan savaşı
Belki bir dağ başı yalnızlığı
Belki bir Kızılay kalabalığıydı bu sevda
Belki bir nargile gibi ağır
Belki bir Winston kadar hafifti
Ama yinede çekiyordu
İçine her nefeste
Belki bir serçe kadar masum
Belki bir yarasa kadar yırtıcı
Ama yinede katlanıyordu
Gün gece
Belki hayata olan mücadelesi bittide
Bitmedi elifine olan savaşı da sevgisi de