ADI ÖZGÜRDÜ
Umut dolu hayatta
Yılmayan bir özgür vardı
İlkokul bitmiş
Ömrü saniyede geçiyordu
Bazen dayak yediğini gördüm ustadan
Ağlamıyordu Birde aşkı hayal vardı
Babası çalışmıyor
Eve annesine o bakıyordu
Bazen hayali hayal ederdi Onlarca
Binlerce sanayi çocuklarından biriydi o
Ekmek kavgasına başlamış
Omzunda büyük yük vardı.
Bazen parktan beraber geçerdik
Ben ağlardım
Ağlamak zayıf insanların harcıdır der
Beni teselli ederdi
Ben sonraları bıraktım sanayiyi
Okuyordum çünkü
Onun adı Özgür’dü
Neler çektiğini hayatta bir ben
Bir de Allah bilirdi
Sonra bir gün bir iş kazasında öldüğünü duydum
İçimden bir parça koptu özgür denen çocukların
Özgür olmadıklarını gördüm
Aşkı sadece hayalde kaldı Adalet kavramında
Çocuk Haklarını Aşklarını korunmadığına
İşte o zaman tanık oldum
Kayıt Tarihi : 26.2.2012 11:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)