Adı Olmayan Şiirlerim

Şiirlerden vazgeçemiyorum.
Ki şiirler de çoğu zaman mutlulukların durağı olamadı, yazık.
Öyle bir de ruh hâli var ki; ne yazmak gelir şiiri içinden ne de okumak...
O kadar fazla bıkarsın...
İşte bu, umudun son raddesidir.
Sadece bir tık kalır ruhun sona ermesine...
Gözlerini kapatıp bir nefes çekersin o an ciğerlerine.
Ve dersin ki;
Her nefes bir umut,
Etrafında bu kadar oksijen varken nefesini tutmak niye?