Adı Ney Şiiri - Zafer Demirel

Çok şeyler geçiyor aklımdan
sana söylemek hatta haykırmak istediğim
çok yanlış şeyler olmakta,
ne yapayım alamadım bir türlü kendimi.
Senden uzak durmaya çalıştım olmadı,
küsmeye çalıştım olmadı,
görmemezlikten gelmeye çalıştım olmadı,
olmuyor işte benim yapacak çok bir şeyim kalmadı
Senin o gözlerini büyüterek bakışın var ya
beni mahfeden.
Bu aralar gözlerine bakmamaya çalışıyor
hatta sen konuşurken yere bakıyorum.
Oysaki öyle çok isterdimki gözlerine özgürce bakmayı
seni dinlemeyi,
güzel bir şarkının nağmeleri gibi gelmekte konuşman, gülüşün.
Senin yanında yürümek dahi beni ayrı dünyalara götürmekte,
hayaller kurdurmakta sonu hep güzel biten
kendi masallarım çok daha tatlı artık.
Sana söyleyemediğim şeyleri
sen yürken veya konuşurken söylemekteyim.
Sana çok teşekkür ediyorum ve
beni o kadar mutlu etinki anlatamam,
bu durum benim için sadece bir hayalden öte asla gitmemişti,
bir insana hayalini vermenin ne kadar güzel
müstesna bir şey olduğunu bilirsin
Bazen kendine acımasız davrandığın düşüncesine kapılıyorum,
bendeki hissiyatı geçelim senin kendi yaptıkların var
onları ne yapacaksın benim söylememe gerek bile yok.
O kadar iyi bir insansın ki düşmanına dahi kötü göz ile bakmıyor
bakamıyorsun,
kendin acı çektiğin halde ona acı çektirtmek istemiyorsun,
beddua etmiyorsun,
Sen bunun adını ne koyarsın bilmiyorum
ister takıntı de,
ister hoşlanıyor de
ister ismini başka bir şey koy...