Erhan,
Öğretmenini çok severdi.
O’nun sevdiklerini de.
Her şeyle ilgilenirdi.
Ne zaman misafiri gelse,
Koşar,
Herkesten önce,
Hoş geldin derdi.
En sık gelen,Güneş öğretmendi.
Birgün sordu:
Öğretmenim!
Öğretmen anladı
Ve gülümsedi.
Erhan’ın kafası karışıktı yine.
Yanına gitti
Erhan, kulağına eğildi.
Güneş Abla’nın,
Adı ne?
10.EKİM.2007
Kayıt Tarihi : 24.2.2008 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ben bu davranışları çok gördüm.Zihinsel özürlü çocukların dünyası bir başka.Onlardan çok şey öğrendiğime inanıyorum.
Saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (1)