Hormonsuz sevgiler topladım sana
Yedi beyzâ tarlasından, olgunluk.
Atların gözlerinden, kim usana?
Yalandır, yalan güllerde solgunluk.
Gönlümde heveskâr büyür, leylaklar!
Külleri bende kalır, her yangının.
Avuçları, ümit kokan çocuklar.
Tutarken elinden, son muradının...
Beton çağda, rüyalar eşiğinde.
Bir selul gibiyiz, hayat rahminde.
Doğanlar, kan emiyor beşiğinde;
Kan revan şefkat, anne ciğerinde!
Taşların kalbinde, çarpar tahammül!
Zaman, sularda çoktan dibe battı.
Her nefes, âdemden beri ölümcül...
Başlar, niçin, neden bu kadar rahattı?
Şairler dilinde, şiirler suskun.
Geceden, örselenmiş efkârlar var!
Karanlık, damlarda sinsi bir kuzgun;
Hicranım, hasretim Allah ancak yar…
Gel ey nur; asırlar, sırlar ölümden!
Kırılacak dişi yok çocukların...
Hormonsuz sevdalara ne kördüm ben!
Gördüm ölümünü, uçurtmaların...
Kayıt Tarihi : 23.6.2016 22:05:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!