Adı Miftah Şiiri - Osman Şener

Allah adı miftahıdır; gönülden akar sühanım
Umman-ı aşkta mahiyim, sermesttir akl u izanım

Zatını övdüğün gibi, hamd ü senalar Subhan’ım
Haddime mi yoksa hamdin; abd-i aciz bir insanım

Acziyet destinde elfaz, manayı zehirler zannım
Gönül ah eder bu yüzden, dökülür dilden elhanım

Bu âlem sağır ahıma, şükür duyulmaz efganım
İçimde kıyamet kopar, dışım da sürur; handanım

Karınca taşır mı Kaf’ı, hele ben suda samanım!
Rahmetin tutmasa beni, çoktan kopmuştu tufanım…

Tarifi imkânsız bir hal, aşka kalboldu imanım;
Hak tecelli etti bildim; serapmış ilm ü irfanım.

Ben bu ateşin zevkine müştakım Pîr-i Muganım;
Eflâk hayrete düşmesin, örtsünde göğü dumanım!

Rahmet pınarları besler, gönül çeşminde giryanım;
Sular yükseldi yaşımdan, sele gitti aşiyanım.

Halk ettiğin zerrelerin, adedince olsa canım;
Tekbirlerle kurban etsem, onları sana Yezdan’ım.

Şükr etmiş sayılmam yine, sürse böyle deveranım;
Benden alsan her şeyini, şükre kalır mı imkânım?

Ben seninim, her şey senin; var mı zerrece yalanım?
Aczimi idrak etmişim; say ki bu sana şükranım.

La havle ve la kuvvete illa billâh yok gümanım;
Varlığım kudret elinde, sendendir hıfz u emanım.

***
Ya ilahi Habib’ini, meth için aciz lisanım;
Cezb eyledi güzelliği, aşkına düş oldu canım.

O’nun hürmetine bizi, yaratmışsın Yaradan’ım;
O var diye var bu âlem, ben de o yüzden insanım.

Ya ilahi! ... Buyurdun ki: “Rahman ve Rahim olanım!
Esma-ül Hüsna benimdir, çok yücedir benim şanım.

İnsanların çoğu bilmez, arifleredir beyanım;
Onlar kat’î bilirler ki, ilanı aşktır Kur’an’ım!

Sırrımı âşıklar bilir, âşıklaradır ihsanım;
Ateşim yakmaz onları, uşşakı sever Canan’ım.

O’nu gizledim içinde, sedef kıldım dü cihanım
Teşrif edince dünyayı, faş oldu sırrı nihanım.

Malumunuz olsun ki O, benim Habib-i Zîşân'ım
Habib’ime salât edip, buyurdum; şudur fermanım:

“Ey müminler! O’na salât, selam edin ki gufranım,
Yetişsin imdadınıza; sizlerin olsun cinanım.

Habib-i can-ı cananım; lütfu, kahrı bîpayanım;
O’nun dostu benim dostum, düşmanı benim düşmanım.

Size öylesine düşkün, öyle düşkün ki zişanım;
İncinmesin gönlü diye, sizden uzaktır niranım.”

Salât u selamlar olsun Habib’ine ey Sultan’ım!
Salât u selamlar olsun, Edib’ine ey Sübhan’ım!

O’na salât selam azdır, feda olsun cism ü canım;
Cism ü can da azdır amma, yok ki başka bir imkânım.

***
Ey kıble-yi uşşak yoktur, sana layık armağanım!
Hak gönüle kıymet vermiş, lütfen al dil-i viranım

Seni Sevgili kılana, seni sevene kurbanım;
Salâvata biz muhtacız, sen değilsin Mihriban’ım.

***
Bahr-i Hikmetten topladım, lebalep lü’lü mercanım;
Hayretten açıldı ağzım, fâş oldu genc-i nihanım

Marazlıdır beni Âdem, hor görür din ü imanım;
Ab-ı hayat kekre gelir, hastaya vallahi canım.

Dertlilere sunmak için, bal akıtır hep kovanım;
Hakk’ı şerbet ile sunan, kendi çapında Lokman’ım.

Kesb-i kemal için bizi, yollamış arza Subhan’ım;
Lütfeylemiş âşıklara, aşkına yakmış Canan’ım

Âcizane çıktım yola, aşkın yoluna revanım;
Evvahi yardımcın olsun, yeri göğü Yaradan’ım

Evvahi