Adı Konmuş Aşk; PAPATYA! ! !

Seviyor, sevmiyor… Seviyor, sevmiyor…
Diye diye,
Tek tek yolduk yapraklarını papatyaların.
Geriye solmuş bir çiçeğin başı ve kuru bir dal kaldı…

Neden sana papatya dedim ki?
Neydi papatyaya benzer yanın?

Sen miydin,
Yoksa yaşadığımız duygular mıydı, papatyaya benzeyen?
Kim bilir?

Belki de sevip sevmediğini anlamak içindi,
Papatyaların yapraklarını yolmamak içindi…
Belki de bundandı sana papatya deyişim…
Kim bilir?

Neden sana papatya dedim ki?
Neydi papatyaya benzer yanın?

İlkbaharla anılan bu çiçeğin,
Sonbahar da başlayan aşkımızla ilişkisi neydi?

Belki de aşkımızın adıydı,
Her gün, bu çiçeğin bir yaprağıydı.
Ve biz her gün bir yaprağını koparıyorduk,
Takvim yaprağını koparır gibi…

Bir günümüz aşkla dolu,
Ertesi günümüz hep hüsran oldu.
Bir gün sevdik, bir gün sevmedik.
Sevgilim,
Biz bu aşkın kaderini baştan belirledik.

Çok bile dayandı bu aşk bize,
Yolduk yapraklarını getirdik dize.
Bahar gelip te bütün çiçekler çıkınca yüze,
Kuru bir daldan başka ne kaldı elimizde.

Hani bir şarkı vardı ya;
“-Seviyor -sevmiyor,-seviyor -sevmiyor…
Off off, papatya falım ayrılık diyor”..
Adını biz koymuştuk aşkımızın,

Bir gün sevdik, bir gün sevmedik
Ve sonunda,
Şarkıdaki gibi >>AYRILIK<< dedik…

22.09.07
Mehmet KAPLAN
02:18