Adı İbret Şiiri - Bekir Uğurlu

Ne bu hırs canım kardeşim, ne
Senin değilki bu
Beden denen makine.
O gövde et yığını olarak
Düşer gölgenin üstüne,
Veren çekiverse içinden
Verdiği ruhu aniden.

Yaşamın tadını anlaman için;
Gözlerini çözmen yeter.
Tüm evren senin olsa
Onlar olmadan kaç para eder,
Sen kaç para edersin
Sahte gözlerin hepsi senin olsa.

Ortak dilimiz ınga değilmiydi doğarken.
Sen de bir nutfe meniden geldin
Ben de.
Peki, bizden asırlar önce gelen
Firavunlar,nemrutlar,
Karunlar nerde.
Nerde adn'lılar, Semud'lular
Lut kavmindeki sapıklar.
Malları kaldı yaban ellerde
Ateşlere yaren oldular
Tanrılık iddiasında bulunan
Bu mel'unlar.

Ne bu hırs kardeşim böyle.
Doymayan nefsine,
Doyamadan gideceği yerin,
Arada bir söyle
Ateşten daha sıcak olduğunu.
Başını okşasın bir yetimin,
Bir afetzede için,
Anan baban için,
Arada bir cebine gitsin
Hep alma ağacına alışmış ellerin.

El-pençe durdun karşısında herkesin
El-pençe durulmayı hak ettin.
Ahmet'in külahını Hasan'a
Onun kini Süleyman'a giydirdin.
Kıblen neresi,
Hangisidir dinin,
Şaşırdın sen de
bu çokluk hengamesinde.

Bir gün;
Girdiğin çukurda üzerini örtünce özün
Sorgu melekleri
Kameraya çektikleri,
Her anını gösterecekler hayatının.
İçinde bir-iki iyiliğin varsa,
İndirecekler bir kaç katını cezanın

Ve Defterin verilince sol elinden
Ürkersin;
Kapısı açılınca gireceğin yerden.

'..ya leyteni kaddem tu li hayati'
'Bana bir dakika daha müsaade edin,
Birtek de olsa
İyilik yapmam için geri gönderin.'
Diyeceksin.
Ama nafile,
Ne kadar söylenirsen söylen
Sadece o gelecek seninle.