Kurumuş gül yaprağıydı yüzün
Gün eksilmişti teninden
Bir damla çiy düştü
Süzüldü hayatın çizgilerinden.
Tanıdıktı,
Hüzündü adı...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
'Gün eksilmişti teninden'
Hüzün duygusunu ne kadar güzel anlatabileceğini ben biliyorum ince ince..
Ama bu şiirde bu üç kelimeye nasıl da sığdırmışsın baştan sona..
aynur özbek uluç
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta