Adı güldü…
Gülleri severdi en çok
Gülünce güller açardı gül yüzünde
Bazen gül kadar narin,bazen de dikeni kadar,
Sivriydi bakışları
Dudaklarında hep bir çiğ damlası,
Güldü elbette saçlarına taktığı…
Adı güldü…
Bazen boynu bükük,masum
Bazen de dimdik ve asildi
Sert bir rüzgara rastlasa küserdi hemen
Ama güneşi çok severdi…
Adı güldü…
Yağmurlu havalarda biraz üşürdü
Ama o da bilirdi aslında,
Islanınca daha güzel göründüğünü
Biraz susuz bıraksan boynunu bükerdi
Ellerinle dokun ürkerdi hemen
Ve bütün çiçekler sanki,
Önünde diz çökerdi…
Kayıt Tarihi : 28.7.2007 13:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Karamanlı Âşık Çağlari
Ahmet Safa
TÜM YORUMLAR (2)