^^Adı Gamzeydi^^ Şiiri - Harun Şenel

adı gamzeydi

nisan ayının üçüydü
ve bir pazar günüydü
cıvıl cıvıl kuşların
ötüşünü özlediğim zaman
temiz havasını içime
çekerek yürüyordum
gülhanenin tabiri tanımsız
güzelliği arasında
güller, laleler ve envayi çeşit çiçekler...
gök kuşağının o eşşiz rengini ve
güzelliğini tabiata yansıtmışlardı
bir gül vardıki içlerinde
bana gülümsüyordu adeta
incitmeden koparıp
en az onun kadar saf güzelliğe sahip
birisini arıyordum
bir el dokundu omzuma o an
dönüp baktığımda gülünce güller açan
yanağında gamzeler beliren
bir kız bana
gülü kendisine vermemi rica ediyordu
parlak ve masum bir bakışla
sanki içimi okumuştu ve okşuyordu
memnuniyetle diyerek gülü
o pamuk ellerine uzattım

adı gamzeydi
gülünce gamzeler beliriyordu
o gül yanaklarında
tıpkı ismi kadar güzeldi
gülüşü ve
tabiatın tüm güzelliklerini
gördüğüm o gözleri.
rüzgarın bile savurmaya kıyamadığı
bir saçları vardı sırmadan

adı gamzeydi
ankarada oturuyordu
kadifeden bir sesi vardı
cıvıl cıvıl ötüşen kuşların
seslerini bastıracak kadar
yürüyünce kaldırım taşları
adeta bir pamuk oluyordu
narin ayakları incinmesin diye
ağaçlar önünde diz çöküp
bir gölgelik oluşturuyordu
güneşin zararından korumak için
yüreği kıpır kıpırdı
mutluluğu gülüşünden okunuyordu
kıskanıyordu elindeki gül
onun güzelliğini

adı gamzeydi
içimden bir parça alıp götüren
bir bakışı vardı
öylesine derinden etkileyen
sözleri...
sanki yılların
onu ezemdiğini gösteriyordu
gözleri ir yorgunluğu ifade ediyordu

adı sevdaydı şimdi bu heyecanın
işte sebebi buydu bağlılığın
buydu sebebi
yaşama sıkı sıkıya bağlanmanın
vu buydu içimdeki
fay hattını koparan neden
ve
korkuyorumki
her geçen günde
adının AŞK olmasından

(Aşk korkulacak birşey değil
ama kendine beni esir ettiğinde işte o zaman korkarım)

29 Nisan 2006