Adı gece Şiiri - Rabia Şengul

Bir zamanlar güneş doğar,aydınlık olurdu,
sesler vardı,kuş sesleri,çocuk sesleri,
şimdi korkunç karanlık,ebedi suskunluk,
adı galiba gece idi,bir haller oluyor insana geceleri,
anlatmaya çalışıyor derdini,kimi ağlayarak,
kimi de kafasını ağrıtan yumuşak yastığı ile düşüncelere dalarak,
gece sessizliğini sürdürüyor,
merak ediyorum kaç kişi ağlar,
düşünür geceleri,bu kadar acıyla nasıl uyandıramaz kimseyi,oysa gözyaşları yıldız gibi parlar,hıçkırıkları
şimşek gibi çakar gecede,hissetmiyormu gece yüreği yanan insanların varolduğunu,niye sabaha ulaştirmiyor herkesi...