Adı Erzinli Aşık Halil

Hatırlamadığım doğum yılını.
Babam Aşık Halil yaşardı yoksul halını.
Sarımazı Ceyhan ovalarını.
Adım adım bilir her tarafını.
O yıllar yaşandı yokluk sefillik.
Geçim derdi büyük bela
At arabası olsa büyük kolaylık
Aylarca gidiyor evinden uzak.
Çocuklarla ana evde aç susuz.
Gelsin diye hep yolunu gözlerler.
O cefakar baba yaz sıcağında
Yılmadan çalışır hiç yorulmadan.
Çukurova Sarımazı tarlalarında.
Buğday tarlası ekin zamanı.
Orak sallayarak günler haftalar.
Buğday başakları tarlada çıkar
Harmanı savurdu kan ter içinde.
Buğday tanesine emek karıştı.
Gittiği o yerler pek çok uzakta.
Gocunmadan aldırmadan,
Asla gurur yapmadan.
Binerdi sırtına Karakaçanın.
Tek eğlencesi ağıtlar yakmak.
Güz zamanı gelir pamuk toplamak.
Kuzuculu çok uzak köyü görünmez.
Çocukların hasreti gözünde tüter.
Kış olunca evde neşeli günler.
Ocağın başında o şen gülüşler
Yoksulluk sefillik çekilir amma.
Yar hasreti çekilmiyor ah gardaş.
Dökülür dilinden acı ağıtlar.
Köy düğününde başı çekerdi.
Halaylar türküler gırla giderdi.
Hiç kimseyi kırmaz çok çok severdi.
Ooof of diye yıllar bitti tükendi.
Yıllarla beraber ömür tükendi.
Sağlıkla yaşamadan eridi bitti.
Koskoca bir çınar devrildi gitti...
Yıl 1979 Temmuz ayı altıncı günü.
Acıları kaygıları sona erdi.
Hakkın rahmetine erişti.
Adı Erzinli Aşık Halil’ di.

10 Kasım 2009