Adı aşk işte

Kusursuz bir fırtına,
Önce bir damla, sonrası durmaz sağnak,
Sırılsıklam eden tek kişilik vicdan,
Uğrunda yaşayacak biri, tek kişilik firar yeri,
Umrunda olmayan,
Ya da umurundaymış gibi hissedersin.
O an düşüncelerini ezber edersin.
Bu kalıpsız, tutulmayan bir nesne belki.
Gözlerin arar görmezsin,
Sadece yürekte yaşanır, kalbin en ücra yeridir.
Tutmak istersin bir nesne gibi göremezsin,
Gönül misafirdir belki,
Farketmezsin,
Düşündüğünde sadece yürek his eder.
Kelimeler söylersin ona,
En güzel sözleri nakarat edersin.
Hislerini anlatırsın.
Elle tutulan bişey değildir.
Göz, asla görmez onu.
Hava gibi, rüzgar gibi sadece histir.
İçine çekersin en derine en ücra yere.
Saçlarını uçurur, yüzüne dokunur,
Soğuk kış gibi ya da ılık bir ilk bahar,
İçini ısıtır.
Ayrılık rüzgarı değil midir bu?
İçini titretir.
Her yerinde hissedersin, adı ayrılık dersin.
Ya da ilk kavuşma anı gözlerin.
Gözlerde takılı kaldığı o gün gibi,
İlk bahar gibi, tomurcukların filizleri.
İçin çiçek açar, yüreğin kelebek gibidir.
Sadece o hissi yaşarsın.
Elle tutulmaz,
Gözle görülmez olan, aşktır tek adı.
Bunu yaşatır.
İşte aşkın tarifi...
Bazen ağlatır, bazen tebessümdür,
Bazen dildeki en hoyrat kelimenin adresi,
Ya da en güzel sevgi sözcükleri,
Aşk işte; bir güldürür bir ağlatır seni.
İçimizi yakan şeyin tek adresi.
Adı AŞK işte...