Adı Ali Şiiri - Erhan Erbil

Kimi kimsesi yok adı Ali
Uzun boylu sarı benizli
Saçları sapsarı gözleri masmavi
Bembeyaz dişleri parlıyor inci gibi

Kimi kimsesi yok adı Ali
On bir yıl olmuş babasını kaybedeli
Görmemiş hiç doğduğunda ölen annesini
Sahiplenmemişler ortada bırakmışlar bu yetimi

Kimi kimsesi yok adı Ali
Sokakta bulmuş onu hayırsever birisi
Ateşler içindeymiş yanıyormuş tüm bedeni
Hastaneye zor yetiştirmişler bu garibi

Kimi kimsesi yok adı Ali
Yıllarca olmuş sokakların misafiri
Banklarda yatmış açık kalmış hep üzeri
Ellerini yastık yapmış yorganı olmuş geceleri

Kimi kimsesi yok adı Ali
Kötü alışkanlıklar edinmiş şimdi
İçki de sigara da içiyormuş çoktan beri
Çok zor günler geçirmiş garibim besbelli

Kimi kimsesi yok adı Ali
Gencecik bir delikanlı ve yok gidecek bir yeri
Onu almaya gelmiş çocuk esirgemeden biri
Mütebessim çehresiyle parlıyor gözlerinin içi

Kimi kimsesi yok adı Ali
İlk defa sıcak bir yemek görmüş midesi
Şimdi rahatça bölüyor taze ekmeğini
İçinde huzur bakışlarında ışık var şimdi

Kimi kimsesi yok adı Ali
Çok beğenmiş arkadaşlarının hepsini
Onlar da yetimdi kendisi gibi
İstedikleri tek şey birazcık sevgi idi

Kimi kimsesi yok adı Ali
Yanına çağırdı müdür bey tuttu elini
Ne olmak istiyorsun evlat dedi
Öğretmen dedi ve doldu gözleri

Kimi kimsesi yok adı Ali
Yuvaya Salih Bey diye biri geldi
Baba olmak istiyordu buydu tek isteği
Anlattı müdür beye yıllardır çektiği özlemi

Kimi kimsesi yok adı Ali
Salih Bey baba olmaya yürekli idi
Görünce Ali’yi içi ısındı bağrına bastı sevdi
Evladım deyince Salih Bey Ali de babam dedi

Kimi kimsesi yok adı Ali
Hem heyecanlı hem de hüzünlü idi
Bütün bunlar yaratanın ikramıydı besbelli
El salladı son kez yuvadaki arkadaşlarına ve gitti

Kimi kimsesi yok adı Ali
Bu güne kadar birikmiş vardı bir sürü hayalleri
Düşlerini hep sıcak bir ev süslerdi
Hayalleri gerçek oldu küt küt atıyor şimdi kalbi

Kimi kimsesi yok adı Ali
Uzun boylu sarı benizli
Saçları sapsarı gözleri masmavi
Bembeyaz dişleri parlıyor inci gibi