Adem Özdemir Şiirleri - Şair Adem Özdemir

Gönlüm senin, bu cânıma cânân olur musun
Bî-cân kalan vücûduma bir cân olur musun

Bilmem nasıl desem sana cânım, benim için
Tahtın kurup şu gönlüme sultân olur musun

Kış geldi ardından güzün,
Hayaller dibe vurdu,
Tavan yaptı hüzün.

Dışarıda buz kesiyorsa geceler,
Yalnızsan bir otel odasında,

Sensiz olmam, mübtelânım, gel de dünyâm ol benim
Ben sana Mecnûn olam yâr, sense Leylâ’m ol benim

Vasl umup hep eylerim sabr û tahammül gurbete
Gam değil gurbet inan, yeter ki sevdâm ol benim

Hapis yattım yıllarca,
Sürgün oldum gurbete,
Vurgun yedim ellerden,
Esir düştüm yıllara.
Yorgun düştü gönlüm.
Hayatın yükü boynumda.

Karanlık basar, köşemde ağlarım.
Halimi anlatır ağaran saçlarım,
Yolcusuyum belirsiz yolların,
Ömür heba oldu koynunda gurbetin,
Yükü boynumda yılların.

Artık tamam olmuşsa vakit, şimdi ne çâre,
Tekrar acı bir beste çalar ince minâre.

Kuşlar yine çığlıklar atar vakt-i seherde,
Ürperti dolar kalplere durgun gecelerde.

Çekildi hasret,
Tepildi yollar,
Tükendi ömür,
Akarken yıllar.
Ayrı kalmışlığın var mı gardaş?
Ya düşmüşlüğün gurbete?

Gülistanda mevsim hazân olmadan,
Gel artık gel, ömrüm ziyân olmadan.

Bilirsin ki, hâlim perîşân olur,
Gidersen eğer cânâ, cân olmadan.

Yalnızken duvarlar daha bir kalın,
Geceler daha bir uzunmuş meğer.
Sen de hicranı yüreğinde duyuyorsan eğer,
Bu benim için dünyalara değer.
Hicrân ölümden acı,
Unutulmak her şeyden beter.

Bekle beni,
Bekliyorum seni
Günü güne ekleyerek.
Geçmese de zaman,
Vuslatı bekleyerek.