Adem Özdemir Şiirleri - Şair Adem Özdemir

Gittiğinden beri oldum aşkının âvâresi.
Yandı sînem, yandı hicrânınla ey meh pâresi

Kurtuluş yok gurbet elden, eksik olmaz dâimâ;
Gözde yaşlar, başta sevdân, dilde hicrân yâresi.

Nereden bileceksin;
Beni ne halde bıraktığını.
Ardından bakakalan bir çift gözden,
Ilık iki damlanın yüreğime aktığını.
Ağlarım, süzülür yanağımdan göz yaşım.
Hem göl olur yastığım, hem sırdaşım.

Hüzünle bulanırken gözlerim,
Maziyi anıp ağladım.
Yavaşça aktı iki damla göz yaşım,
Yiyemedim;
Zehroldu bugün sahur aşım.

Saklarım hep, kimse bilmez derd-i pinhânım benim
Taş değil bağrım, dayanmaz dil-i sûzânım benim

Hâr-ı firkat yaktı sînem, dil perîşân, gözde yaş
Ağlarım nâçâr, çekilmez oldu hicrânım benim

Yer gurbet,
Vakit akşam,
Günlerden arefe,
Yarın bayram.

Dostlarımı özledim.

Gurbet hasrettir, derttir, kederdir.
Çektik, çekiyoruz senelerdir.
Hasretinden günden güne eriyoruz.
Bekle bizi nazlı vatan,
Ha geldik, ha geliyoruz.

Kaldırılmış eller,
Duâdadır bütün diller,
Her günün ayrı derdi olsa da,
Unutturur kandiller.

04.05.2002