savrulup gidiyoruz işte
dallarımızdan koparak
senle aynı sonbaharda
rüzgarımızıda ardımıza alarak
birbirimize uzak topraklara düşüyoruz
serince usulca habersizce
kurumaya yüz tutmuş her yanımız
uzun hüzünlü bir şarkı gibi dudaklarımda
yorulmadan dillendirecegim seni
tüm izlerin silinse bile yagmurla
bir akşamüstü susacagım gözlerinde yine
beni sevdigini seni sevdigimi bilerek
seni düşünerek bu kez seni düşünerek
bir akşamüstü dönecegim karanlıgıma
kendi iklimime kendi sıcaklıgına ruhumun..
bereketli ovaların düzlügünde
suskun çayırlar gibisin
güneşte kavrulmuş yüzün
upuzun sazlıklara benziyor saçların
susuz topraktan almışsın güzelligini
saprarı başaklarda uç veriyorsun
buzlarını çözme yüregimin ben hep kış kalmalıyım
alışkın degilim sıcaklarına deniz olur biranda taşarım
daha çok isterim seni tüm gövdeni içime çekerim
agır agır batırırım kollarımda yakamozlara inat
utanmam yıldızlardan sularımla örterim karanlıgını
yalnız benimle ol beni sarsın diye aydınlıgın
omzuna yaslanınca hayat
acımasızca yüklendikçe
agırlaşır yükün
egilir bükülürsün çaresizce
sonra,sonra
bir karabatak gibi gömülürsün
kaçmak kurtulmak istesen de
çırpındıkça batarsın..
kendimi unuttum diye mi bana isyanın
yalın ayak dolaşıyorsa aklım perperişan
seni arıyorsam yerde gökte suçlumuyum
seni seviyorsam sana aşıksam
felce ugramış halde tüm düşüncelerim
hepsi kısacık bir rüya yaşadıgım
varolsaydım gerçekten kaybolmazdım
sensizlikte seni milyonlarca yıl aramazdım..
her yanım insan artıgı düşlerden yama
kendime diledigim bir yarınım olmadı hiç
uzaktan bile bakamadım kendime bazen utandım
gözlerime sakladıgım bakir bir gülüşüm olmadı hiç
başkaları için sevdim başkaları için yaşadım hep
birtek tek kendimi sevemedim belkide bu yüzden
kanserli korkularımdan kurtuldum
paranoyak biri degilim artık
çözüldüm ateşimden kirimden
kül kadar hafifim su kadar berrak
çelik tasmalarla geziyor bilincim
evcil bir yaşama alışıyor beynimde
ben bir közdüm fışkıran
senin yaktıgın ateşden
yana yana döne döne savrulup
düştüm yüreginin tam ortayerine
sen ise bir suydun bulanık
derindi yoklugun farkedemedim
balık hafızası benimkisi
yok estafurullah deme
yok yok öyledir öyle
bak ne diyecegim
yıllar geçti biliyorum
unutmadan söylesem
kan kuytularına işlesem
nemli sabahlarına yüzünün
palaska gibi dolansam
çiçek kadife yalnızlıgına
kuş kanadı kadar hafif
balyoz kadar oturaklı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!