Adem Keven Şiirleri - Şair Adem Keven

çocuklara yazılan
adı çocuk olan
bütün şiirlerde kuşlar vardır
renk renk kanatlarıyla
uçarlar hep Kaf dağının ardından
çocukların dünyasına

zor be...
yaşamak, hayatta kalabilmek.
savaş resmen savaş
her şeyle,
senle, benle
akılla, vicdanla

Başını eğdi çocuk
Babam dedi.
Şey dedi.
Yutkundu

Öğretmen soğuktan morarmış elleriyle

Zaman mı

Bir ömür gizli
Nasırlı ellerdeki tesbih tanesinde
Tüketmede titrek parmaklar
Bir sayaç misali

ey şair,
bilirim sen hep güzelliklerden
saf gülücüklerden
sevgi olan yüreklerden hoşlanırsın

mısralarını,

Bir sokak lambası olmak
gecenin ıssız karanlığında
gökyüzünün derinliklerinde
bir yıldız olmaktan daha büyük
hiç şüphesiz.

Bir damla düştü önüme
Baktım yağmur damlası mı diye
Gözyaşıymış.

İçinde hali, sorulmayan nice gariplerin hali varmış.

Kalabalıklar içerisinde
Yapayalnız bir âdem
Binlerce ses çarparken bedenime
Yalnız kendimle doldurduğum bir âlem

Ne bir şahit

Dinsin yalnızlığım

Bir kâbus oldu yalnızlık, çöktü yüreğime
Ne bir dost sesi, ne bir kuş sesi değer pencereme

Gönlüm karanlıklar deryası, her yer zindan

gönül penceremden hicran ufkuna
kıvrım kıvrım uzanan yollar
her köşesinde, her adımında
kalbimden bir parça bıraktığım hazan yollar

bazen müjdedir bekleyene, yollar