Adem Gürcan Şiirleri - Şair Adem Gürcan

Sen unuttum bil seni, ya da hiç sevmedim,
Ne hislerimin adını bil ne yufka yüreğimi...

Tanıma beni, o çaresiz bakışlarımla,
Hatırla beni nota nota, şarkılarımla.

Gözlerinden düşen her damla,
Üzerime kopan tufan gibidir.
Ne olur gül, suratını asma,
Islak mendilin bana kefen gibidir.

Aklımı alıyor o göz süzüşün,

Beni beni bu kör, dipsiz kuyulara,
Onlar ittiler, bir bir gittiler.
İt dediğin sadık olur oysa,
Onlar ittiler, bir bir gittiler.

Özledim, özledim bu gün seni bir başka özledim...
Öyle ki seni özlediğimi satır satır yazmak istedim.

Düşündüm, bir kere daha düşündüm seni, bizi,
Yandı burnumun ucu, titredi çenem, ağlayamadım.

Beklemiyorum seni, gözlerim yollarında değil,
Ansızın gelmelerini daha çok seviyorum,
Seni beklemekten.
Seni özlediğim zaman daha az sevmiyorum,
Sen kollarımda olduğun zamanlardan.
Daha çok özlemiyorum seni, sensiz uyuduğum geceler,

Dalıp gidişlerim hep sana, hep sana Mona!
Mazeretisin artık tüm bahanelerimin.
Ben de bir an olsun geliyor muyum aklına?
Sen de beni içten içe seviyor musun Mona?

İlk değil gönlüme düşen bu ateş ama son,

Verdiğin nefes sence karbondioksit belki ama bana oksijen,
Yoksa nasıl hayat doluyor olurdum dudağın dudağımdayken!

Öyle derin derin alma nefesini, bak sessizlik rahatsız oluyor.
Ufacık bir çıtırtı, koskoca sessizliği yok ediyor.
Bırak biraz hüküm sürsün, dolsun aramıza sinsice,
Çünkü, ben ancak o varken bakabiliyorum gözlerine.

Kıpırdama ne olur, dur öylece!

Eski bir kavak yeli esti yine ansızın,
Değdi yüzüne gönül denen arsızın.
Kalbimi çalıp giden o pişkin hırsızın,
Aşkı yine düştü gönlüme, heyhat!

Unutmak; koca bir yalan, inanmayın,

Kelimelerim can çekişmede...
Ne zaman seni anlatmak istesem,
Lal olmuş bir geveze işkencesi çekiyorum.

Senden öncem, sen gel diye yaşandı sanki,
Senden sonram yok, sonsun sen, sonumsun, mutlu sonum.