Düşünmeden konuştuğum bir gün öğrendim çok düşünmeyi, az konuşmayı.
Bir edepsizi tenkit edip yerden yere vururken öğrendim edepli olmayı
Bir kötü eylemi esefle kınarken öğrendim kendi nefisimi kınamayı
Ben kocaman bir kalabalığın içinde öğrendim yalnız yaşamayı
Dalgın olduğum bir günde öğrendim tedbirli, dikkatli olmayı
Unutulduğumu hissettiğim bir anda öğrendim hatırlamayı
Bu aşka düştüm düşeli fikrim sefil,
Bu yol dikenlerle dolu bu yol çetrefil.
Kendimi anlatamam bir bilen Allahtır.
Allah ki beynime de gönlüme de kefil.
Hani sebeplerim vardı kendimce güya,
Cürretkâr gönlümün başı yine yeni bir belâda;
O ki ürkektir adı zikredilir diye titrer her selâda,
Ne cevap vereceğim der Rabbime, arş-ı alâda.
Başı sıkışınca hemen gelip bana sığınır,
Düşünüp demez ya bu garip kime sığınır?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!