Adem Eken Şiirleri - Şair Adem Eken

Herkez çürüsede
Çürümüşün üstünden bir gül çıkar

Kimse seni deviremesede
Ardından seni anan bir gün çıkar

Bir günsün
Bir gülsün
Dağda açan sünbülümsün
Ne günsün
Ne gülsün
Sonbaharda solan sünbülümsün

Bir kulum işte yaşıyorum
sataşma bana

Dünya işidir de karıyorum
eğrimde karış bana

Ardın sıra sürüklenirim
Beni bıraktığın yere kadar
Ben sana inanırım
Beni kandırdığın yere kadar
Ben seni seviyorum
Birlikte cennete girene kadar

Aşık sevdiğine yazar
Yazdığında sanki onu arar
Heceler hep bi karar

Sahibini bilen onu sorar
Bir minnet duyarsa azar

Yollar yollar yürüyorum yollar seni
Senmi yoksa yürüyen benmi

Yaşlanan benmi yoksa tarihmi
Bir nefes sonra mezarımın başında

Adı olsada sonbahar gelirmiydi hiç ilkbahar.
Nice yaşanmışların ardında sanki hep o var.
Yaşamadıysan onca güzellikleri neye yarar.
Hüznün şahidi göz yaşları birer birer akar.
Bir ömrün bittiği yerdir benim için sonbahar.

Yolda iz var
Yol kimin iz kimin
Uzaklara hazırlık var
Azığın ne dostun kim
Yaşanmış bir rüya var
Yaşayan kim gören kim

Bana şikayet ettiler şundan bundan
Kaleye alamadım kimseyi kendi günahımdan
Şu imtihanın ağırlığı sadece banamı
Durduk yere alamam kimsenin ahını
Zaman gelir eğrilikle idare eder insan
Doğrulukta eğrilik olursa neye yarar isyan

Bizimde bir sevdamız vardı
Dillerden düşmeyen
Düştükçe ilerleyen
Gün geçtikçe büyüyen
Ardı sıra sürükleyen
Sevdamız