Adel Şiiri - Zehra Yaden

Yine sardım kitaplara..
Bir romanın en derininde, yine rastladım sana.
Aslında ben her gün, rastlıyorum sana..
Ümit ederken, en sıcak yerinde konaklamayı,
Hep başkasını görüyorum..
Çoğu zaman, bekliyorum..

Gece oluyor..
Sen bile uyuyorsun..
Ben yine bekliyorum..

Birçok kişiye el uzatan sen..
Ellerin bana intihar..
N'olur, dokun kalbime..
Yaslansın ruhun gölgeme..
Hangimiz daha çok üşüyor diye,
Ortaya bir yalan atmana gerek yoktu..
Bak! Yine akşam oldu..

Şu sıralar, andıkça yanıyorum..
Neden bir türlü haykıramıyorum?
Şimdi baktığım her yüzde, seni görüyorum..
Bu bir serap, biliyorum..
Böyle de yapamıyorum.

Romanın sonlarına geldim.
Ve sen, gittin..
Romanın sonlarına geldim.
Daha seni okumadan, bittin.

Bu mısralar, sitemlerine telafi olsun..
Aşkımın bileklerinden kesiyorum..
Nefesimi nefesinden çekiyorum..
Bir geceyi daha, sensiz geçiriyorum.

Herkes seni, iyi biri olarak bilir..
Yalnız, cellat olduğunu ben iyi bilirim.
Öldürüp öldürüp, öldürmeye devam ettiğini.
Hiçbir zaman, anlamış değildim niyetini.
Al götür bu aşkın zehrini..
Öyle de, böyle de yaşanmıyordu zaten.
Ben biraz uyuyacağım.

[20 Nisan 2024]