Addini Çok Aştı Ölmeli Bu Sevda

her yüreğin pembe kokulu bir nisanı vardır
coşar
gördük
aldık
coştuk
coşturduk içimizdeki eğersiz kısrağı
deli dolu
yaşadık
yaşatabildiğimiz kadar
sonra bahar
kendi kafasından gidişler doğurdu anlamadan
korktum
demekki boşuna değilmiş üşümelerim
hafiften hafiften eylül tüketiyormuşuz
bilmedim
bilemedim
yüreğimin nisanı buz sarkmış saçakların altındaymış
anlayamadım
başıma düşmekten aciz her kar tanesi
içli içli yüreğimize dökülüyormuş
çığ birikmiş
kürelemekten aciz sevdaların savaşsız kazanımlarda
yapacak bişe kalmamış
yol
nisandan geçmemekte artık
sidik savaşları gölgesinde mahzun sevda
her gün bir ölüm
ertesi gün az daha ölü
günlerin kabir azapları işlemiş çoktan yüreğimize
çırpınışlar çiçek vermez
çiçek olmadanda nisan olmaz
nisan olmadan bahar
dedimya
zemheri ayazında sevda yaşanmaz
yol
her yandan çiçeksizde olsa
yürünmeli
yürümeliyiz
sen başka nisanlara
ben sensizliğe nakşedilen şiirlere
çünkü köşe başları tutulmuş
saçaklardan buzullar öyle çok sarkmışki
eğilmeden yaşamak sırıtan imkansızlıklarla yüz buluyor
ve bende
daha fazlası yok
dibe vurmuşluğumun mısra mısra tükenişindeyim
az daha eğilirsem
kirlenecek yüreğim
buna dayanamam
olmaz
unuttunmu
bir kaç ay ömür biçilmiş bir sevdadan sözettim sana
anladın dimi
bir kaç ay
şimdi kelimelerin yetersizliği sınamaya kalmasın yüreğimi
haddini çok aştı
ölmeli bu sevda

FUFUKA