Adaşla Komutan Şiiri - Muharrem Güney

Selamlar yine size.
Sizi sofrada rahatsız ettim.
Ama bakıyorum size özlemle.
2007’de FACEBOOK diye bir şey,
İcat ettiler.
Sizin döneme dair fotoğraflar,
Havada uçuştular.
Sizin dönem ne güzelmiş.
Herkes herşeyin yerini bilirmiş.
Herkes bugünden ileriymiş.
Bugün dünden geriymiş.
Sizler bunu bir yerden işitmiş.
Dünya küflenmeden meçhule geçmiş.
Giderken neden bir belge bırakmadınız?
Neden “ Dünya böyle güzelken yaşanmaz olacak. “ demediniz?
Neden sizden sonrakileri uyarmadınız?
Bana sizin yaşadığınız güzellikleri siyah beyazda aramak düştü.
Siyah beyazmış yalan asıl şimdi dünya siyaha büründü.
Onlarda bir renk varmış görene.
Kıymetini bilene,
Bilen de olmamış ya.
Olsaydı böyle mi olurdu şimdi?
Medeniyeti siz yaşadınız.
Bizi ilkelliğe bıraktınız.
Hatırlayın.
Siz varken insanlarda saygı vardı.
Şimdi neler olur sokaklarda.
İki dakikada,
Siz bildiniz de gittiniz.
“ Bundan sonra bu dünya çekilmez. “ dediniz.
Dediniz de,
Bir işaret, bir mektup bıraksaydınız bize.
Çok muydu sizce?
Deseydiniz ya:
“ Bizden sonra parçalanacak insanlar. “
“ Umursamaz olacaklar. “
“ Bölünse de topraklar. “
“ Görülse de kazalar. “
“ Yitip gitse de canlar. “
“ Körelecek akıllar. “
“ Kör olacak gözler. “
“ Sağır olacak kulaklar. “
İnsanlar birbirine yabancılar.
Bunlar mı savaşacaklar?
Olmayan değerleri uğruna?
“ DEĞER “ kavramını niye götürdünüz yanınızda?
Oysa lazımdı buralara.
Göz, kulak açmaya.
Ne gerek şimdi toplanmaya?
Birlik olmaya?
İhtiyaç var bir anahtara.
Siz mi götürdünüz yanınızda?
Bir yol gösterin buradaki hallere.
Yatmak mı lazım rüyalara, hayallere?
Ulaşmak için gelecek işarete.