Adanalı Hâlâ Şiiri - Kağan İşçen

kolların portakal dalı
mattı onları örten tüylerin
ara sokağın taze basmalı hayatı
çiçekli sabahlığın aydınlığındaki
taze sabahın kokusu
şimdi ancak hayallerimizde ısındığımız
yok artık yanıp kavrulduğumuz bahçemiz
hayat pınarımızdı o sarı
contası bozuk musluğumuz
kardeşinin kıçını defne yeşili sabunlarla yıkadığın
o leğende
yıkardın sanki damı cibinlikli pencereleri sineklikli
hayallerimizdeki evimizin kırk yıllık taşını

ibrahim talıses dinler gorki okurduk
senin için eski olmazdı hiçbir şey
ananın kırk yamalı kara şalvarı
babanın kenarları bantlı çatlak camlı gözlüğü
anteni kırık el radyosu
herşey saray eşyasıydı be çiğdem
hele o konu komşudan emanet fistanların
herşeeeyyy güzeldi sende senle rengarenk
acı turuncu ırgat adananın sıcağı kadar sıcak düşlerimiz gibi
hırka çorap etek çiçekler gömleğin
öptüğüm kokladığım

güvercinlerimi saldığım nah şu gökyüzü
traş* aldığım uçurtmaların kuyrukları
ayda bir gittiğim kerhanenin loş ışıkları
herşeyy rengarenk senle
göklerden hani şöyle yadigar inmiş gibi
şaş gözlerin gibi çiğdem

bak
hâlâ mandal yerleri izli kollu atletim
topuğuna bastığım kunduralarımla
sana hazırlanıp taranıyorum
sırtarıyorum çürük dişlerimle
kısık gözlerimin kenarlarındaki kırışıklara aldırmadan
aha şu yürek seni kaldırıp koyamadı hiçbir köşeye
karam karayazım kara keçim çiğdemmm