Adanalı Delikanlının Türküsü

bilmemektir gitmek
ben sadece bildiğiyle kuşatılmış
bildiğim bir tek bilmediğin
dağların yalnızlığını
ayakta öldüğünü ağaçların
yalan olduğunu sendeki güzelliğin
bir bakarım kendimim sendeki güzellik
bir bakarım türkü bürünüşlü sevi sana
o benim bakış açım
ince çizgi şeklinde köy yolu gibi
bırak biz konuğu olalım ölümün
biz davetsiz ölüme davetsiz iki misafir

bilmemektir gitmek
severiz el alırdı
belki o
bilmemekten
darısı düşman başına durumları
ama sel değil çarşambayı
aldı gözlerimi
gözlerimde bir şey bırakmadı
bir yalnızlık kaldı bir de arkada bakışlarım
gözlerim bir sana açık
ne yıldız
ne hatıra defteri
ben hatır gönül bilmem bilirsin
ben aklımı yemişim peynir ekmekle
yalandı unuttuğum
ekmeğe bile körüm şimdi

bilmemektir gitmek
nah şöyle taş olayım yanlışsam
herşey bende kaldı
anamın iş çantama koyduğu azığa bakamayım
herşey bende
bir gidişin hariç
mahalle fotoğrafçısında çektirdiğin arabesk resmin
öperken kopardığım ucuzluk pazarından aldığımız
morcivert düğmelerin
en çok da dünyalar benimdir havasında gülüşlerin
ben çatık kaşlarımla ancak küçük dağları yarattımdı
bir de sabahçı kavesinde ağladımdı evsizin türküsüne

bilmemektir gitmek
herbişeyini bağışladım da
ah bir şu cahilliğin yıktı beni
gittin el itine
kırdın bu delikanlının kalbini
o ev hayalleri
o köy işi vitrinler
sandıklarda naftalinli basmalar havlular
kenarı işlemeli yağlıklar
gitti hırtın birine
ben hem mahallelinin havasını
hem de aldım kendi havamı
çıkamıyom bundan kelli kuş sohbetlerine
çocuklar götürmüyo beni mahalle kavgalarına da
bir çaycı niyazi
bir de lafçı zekiye adam yerine korlar beni
bir de kamburun zeki

bilmemektir gitmek
bilerek gidilir mi ki
deeey alamanyaya
yeminlerini de tutman sen şimdi
ne olursa olsun seni seveceğimler
oğlum olursa adını koyacağımlar
kamyoncu receple haber yollayacağımlar
istemem kız
herbirisi senin nolsun
hem bırakmadım da kahveyi
ağzım da hala leş gibi rakı kokuyor gece gündüz
pişpiriğe de başladım senin tabirinle
hayat bir bul karayı al parayı de mi annasını...
cigaradan sararmış dişlerimle sana gülemiyosam da
kaytan bıyıklarımla seni öpemiyosam da
hafta da bir gidiyom keraneye
ama söz verdiğim gibi sana kız
gitmiyom aşağı sokaktaki kadına yeminlen
pavyoncu nusrete de bastım kalayı
bir seni yıkamadım
yakamadım resimlerini
rengarenk rujlarınla ıslattığın göğneklerimi