Adana Sevgisi Şiiri - Alparslan Gürlek

Ben toroslardan şehre inen sıcak rüzgar,
Geldiğim yerde de, gittiğim yerde de sevilmem,
Yine de vazgeçmem sevmekten,
Üstüne döküldüğüm köyü, ağaçları,
Arasından akıp geçtiğim Adana'yı,
Bahçeleri ve işçileri izlerim,
Portakal kabuğu kokusu gelir burnuma,
Bir ferahlık düşer ruhuma,
Ağaçlarda çiçek olmak isterim.

Ben Akdeniz'in kış havasıyım,
Yanaklarınızı kızartırım severken;
Dudaklarınız çatlar öpeceğim derken,
İstemsizce haşinim biraz,
Tabi henüz Eylül, biraz erken,
Karpuz tarlalarında bekleyeceğim,
Bir sıcaklık dolacak içime,
Toprağı öpmek isterim.

Adana'da bir sonbaharım ben bazen,
Herkesi bıktırana kadar yağar dururum,
Her damlam dokunsun isterim,
Şehrin güzellerinin saçlarına,
Yiğitlerinin başlarına,
Tüm kaldırım taşlarına,
İşçinin uğraşlarına,
Temas etmek isterim.

İlkbahar değilim ama size anlatırım,
Ben o kadar güzel olamam çünkü...
Kuşlar böcekler her yerde olur ama,
Adana'da en güzellerini bulursunuz,
Bir arı ne kadar sarı ve siyah çizgili ise,
O kadar sarı ve siyah çizgili bir arı,
O denli renkli bir kelebek,
Öyle yemyeşil çimenler,
Kedisi bile bir güzel miyavlar,
Binbir çeşit mis kokulu çiçek,
Ah! Adana'ya bahar gelecek,
Seyir etmek isterim.