Adana ey adana sen ne zaman güzel oldun

Adana, sen ne vakit böyle güzel oldun,
Ben mi gözlerimi yeni açtım sana,
Yoksa o geldi de ışık mı vurdu sokaklarına,
Taş köprünün altında şimdi bambaşka bir dünya.

Göz göze gelirken Seyhan'la,
Sular ona benzedi, bir başka akmaya başladı.
Parklarında bir renk, caddelerinde bir bahar,
Her sokak onun izleriyle doldu, Adana'ya yeniden bahar.

Çatalan Köprüsü’nden geçerken onun adı düşüyor aklıma,
Baraj Gölü’nde saklı tüm maviler, onun ela gözlerinde parlıyor.
O gelmeden önce, sen sıradandın belki de,
Barajın suları bile bu kadar durulmazdı, böyle sakin akmazdı.

Ama şimdi her köşe, her taş, her gün batımı,
Onunla birlikte ruh buldu, gözlerim yeni gördü dünyanı.
Tüm güzellik ela gözlerde mi saklıydı,
Yoksa sen mi bekledin, o gelsin diye,
Adana'nın güzelliği o gözlerle mi can buldu,
Ben şimdi anladım; senin güzelliğin onunla anlam buldu bana.