Adamlar Şiiri - Kenan Çarboğa

Adımızı anmasın, ağalık taslamasın
Alçaklıkta emsalsiz adı olan adamlar
Aslanların tahtına sırtını yaslamasın
Aslanların yanında kedi olan adamlar

Biz köprüyü ararken kervanını geçirdi
Bin asırlık çatıyı başımıza uçurdu
Dilimizi bağladı, tadımızı kaçırdı
Devşirmeye, dönmeye dadı olan adamlar

Bunlar elin cebinden kendi nefsini besler
Eğer zoru görmezse ne uslanır ne esler
Fırsatını bulunca yediği kaba pisler
Anasının kocası yedi olan adamlar

Türk’ü düşman bilirken türkümüzü bilir mi?
Kâinatı titreten farkımızı bilir mi?
Ki ırzını bilmezken ırkımızı bilir mi?
Yedi ceddi topyekûn gidi olan adamlar

Keyfince hüküm verir hem fütursuz hem kati
Adaleti arayan tez kaybeder takati
Elleriyle katleder hak, hukuk, liyakati
Haramiye, hayduda kadı olan adamlar

Şair, bunca sözleri söylemeye dil gerek
Mülk temelden yıkıldı, ne dam kaldı ne direk
Bu gaflete, zillete gayrı dayanmaz yürek
Adil diye nam salar adi olan adamlar