Adamım III Şiiri - Ramazan Çiçekli

kollarımda ısıttığım
bedenini,
karanlığın gölgesinde
kim ısıtacak şimdi.
gönlünde yer ettiğin
vefasızlar
yerden yere vurdular seni.
dostları kibir içinde,
dilinden düşürmeyenler
düşürdüler seni.
varlık sebebim;
gönül gözünü açtıkların dedikodu
rüzgarına kapıldı,
poyraz esintisi altında
her yer toz duman,
fırsatçılar kıskançlıklarına boğulmuş,
durumda,
öfke rüzgarı içimi kavuruyor,
dostlar endişe içinde seyirci,
ölmeni istiyor.
sen bana yetersin ,ruhumun gıdası,
bilgi deryası, iyilik abidesi adamım.
yılanların öcü
göz kamaştıracak kadar süslü,
ne ölmeye ne öldürmeye değer,
tanrının bahşettiği güzellikler sana yeter.
derin sessizlik içindesin,
kimse yaptığı kötülüğü görmez,
zulme karsı ,gönül gözlerini açmaya ,
çalışırsın bilirim.
korkular korkutuyor beni ,
gereksiz sorular sormak,
senden uzak kalmak
bir işaret değil mi?.
zamanında varlığını öldürmediğin kişiler,
diri diri toprağa gömmek isterler,
kimse cesaret edemez de
onuda cesaretlendiren var,
güneş balçıkla sıvanmaz
ama sıvamaya çalışırlar adamım...2.6.19.16 .rç.