Adamım! ... Şiiri - Tülay Sustam

sen! ...
şehrin arka sokaklarında
uğruna kavga ettiğim adamsın...

sen! ...
Güneş'i yani aydınlığımı geceye
iki kuruşa sattığım adamsın...

bütün bunlara rağmen çözemediğim,
anlayamadığım bir adamsın...

madem diyecek bir sözün
verebilecek bir sevgin yoktu! ...

neden?
asıl saçları siyah sonradan kızıl olma...
bir kadını karşıma çıkardın...

unutma ki;
benimde saçlarım; gözlerim gibi kahverengi
ama şimdi güneşin her rengi var...

o yüzden aldanma ilk gördüğün parıltıya

ve dinle gecenin sessizliğini...

asla güneş batmadan kızıllık olmaz adamım...

geç de olsa anladım;
senin için hayata kafa tutmaya ve karanlıkta kalmaya değmez.