Adama Hırsız Derler Şiiri - Ali Ertürk

ADAMA HIRSIZ DERLER
Nedir bu şiddetiniz, hiddetiniz kime.
Kalbinizde birikmiş öfkenizmi var.
Yanarmıydı ampuller, gür ışıklarıyla.
Her gece final havasında, havai fişek patlatıyorsunuz.
Uykusunda kuşlar kaçıyor savaş havasında.
Atın fişekleri bırakın boşalsın bu enerji,
Yiyin yiye bildiğiniz kadar,
Bırakın doysun mideleriniz.
Elli, yüz bilemedin yüzyirmi kilodur insan soyu.
Ne yiyebilirki.
Çok şuursuzca saldırıyor, hiçbir kural tanımıyorsunuz.
Elinize ne geçerse yiyor, satıyor, yutuyorsunuz.
Kolaydır gidiyor birinci lokma,
ikincisinde de öyle.
Öksürük yapıp,takılır insan boğazına, üçüncü
Dördüncü ve diyerlerinde,
insan elleri, hayvan iskeletleri takılır boğazına,
işte burada, bir hayat kuralı işlemeye başlar,
Tıka basa yenilen yemeği kusmak ister vücut.
Öyle ulu orta da kusulmazki,
Sonra ne yediğine bakar insanlar.
yutsan yutulmaz, kussan kusulmaz.
Ne meret bir iş bu;
Yokmu bir bilen, diyeceksinizde,
Bilenleride yandaş değildir diye,
on yıllardır hapiste unutmuştunuz.
Korkunuz öyle büyükki,
Her kıpırtıya, fısıltıya, hatta her çalıya kurşun sıkıyorsunuz.
Her kuşun yuvasına bakıyor, büyüklerin yumurtasını çalıyor,
Küçüklerin izinsiz rüşvetsiz diye bozuyorsunuz.

Her alanda Hayali düşman yaratıp, kavga ve savaş çıkarıyorsunuz.
Vuruyor, sakat bırakıyor, düşman ilan ediyorsunuz.
Bilmiyorsunuzki vurulanların,
Büyük kalabalıkları ve kocaman elleri olur.
Sarılır boynununa bırakmaz, ölünün elleri.
Sahibi çoktur ölenlerin,
Yakasında faili belli, ölüm dilekçeleri vardır.

İşin diyer tarafı;
bir yanı ağlar, diyer yanı güler insanın,
Ağlatırken güldürür, güldürürken öldürür,
Aman dinlemez yok sayar en degerli yaratıgı.
Aşının kesildiğinde, işini bitirir hiç beklenmedik zamanda,
Kocaman bir el gelir alır korkudan ördüğün zırhtan.
Modası bitmiş elbise gibi, çöpe atar seni.
Her ne ise bir uyarayım dedim.
Hem sizde üzülmeyin o kadar işinize bakın.
sonra bu kadar lafa ne gerek var,
Adam ev sahibi olsa,
Bu kadar çalarmı..?
Sonra hırsız demezlermi adama! ..
Ali Ertürk 23 Nisan 2014