Adam Olmayanın Adamdan Sayıldığı Yerde

geçen günler ölmedi daha
yeni yarınlar doğmadan.
hangi zamandı,hangi düzendi
kaygısız korkusuz yaşatan.
çocukluğumun cenneti
yüreğimin hasreti
derin uykularımın süsü
bulutların donattığı
karşıki mor dağlar.
senin koynunda uyumaya
kucağında yaşamaya
bu cehennem kapısından
geri dönüp,
cennetine girmeye
ölümüne koşarım ben.

yumuşak gece rüzgarlarıyla
yolculuk ettiğim.
sakızlık dalında
kuş yuvasında sabahladığım
kızılırmağın
azgın dalgalarıyla dans ettiğim
oyy anam oyy
yeniden o kucakta
o günleri yaşamaya hasretim ben

daha ilk akşamdan yatıp
gecenin göğünde
yıldızları izlemeye,
ninemin,kaza bela olmasın
şeytan bacağına dolanmasın
dualarını dinleyerek uyumaya,
sabahın kuşluk vakti
sarıkızdan sağılan sütü
içebilme mutluluğuna,
ulu pelitin gölgesini
paylaşabilmenin bir karesine,
yayıkta yayılmış ayrana
ekmek doğrayıp
dedemle yiyebilme hevesine,
oyy anam oyy
geriye kalan ömrümü
takas etmeye hazırım ben.

bir yaz sıcağında
buğday başaklarının
altın rengine donandığında,
ağustos çekirgelerinin
kurdukları düzenli orkestrada
dinlediğim hüzünlü şarkıları
yeniden dinleyebilmenin aşkına
gözümü budaktan sakınmadan
ölümüne savaşmaya hazırım ben.

aslanın çakala boğdurulduğu
at izinin it izine karıştırıldığı
asaletin parayla alındığı
adam olmayanın
adamdan sayıldığı yerde
yeni yarınları görebilmek için
mücadele etmeden,
ölüp gitmeye utanırım ben.