Adam Oğlu Kürşad Şiiri - Reşit Akdağ

Kendimi takdimimdir…
Ben… Adam oğlu Kürşad!
39 basamağını çıktığım bir merdiveninden hayatın
Kaybettiğim kendimi ilanım
Ve malumu ilamımdır…

Kim diye biliyorsanız beni,
İşte o ben değilim…
Ama ben işte, “kim bu? ” diye hayret ettiğiniz kişiyim…
Bana ne olduğu değil
“Bundan size ne” olduğudur önemli artık,
Ne isem neyim,
Size ne?

Bir tutam sükût,
Bir tutam…
Bir tutam yalnızlık, o herkesin ürktüğü…
Tükürün ve geçin izlerimden,
Bana çıkmaz o izler…
Bir ben var bende evet,
Gerçek beni gizler…
Kime ne ki kimim ben?

Yine sözler çıkacak dilinizden zehir zemberek
Hedefi olacağım en saldırgan dil oklarınızın
Benim için yaptıklarınızı anlatacaksınız uzun uzun
Nankör olacağım,
Minnetsiz,
Eyvallahsız,
Kötü ve anlayışsız olacağım…
Konuşun evet!
Sizin konuşmanız iyidir susmanızdan
Benimse susmamdır en hararetli konuşmam…
Ki ben artık sadece bendeki benle konuşacağım…

Size ne ki kimim ben?
Söyleyin, nedir diyeti bana verdiklerinizin?
Canım mı?
Nerdeyse bulun alın!
Sadece duymayın sesimi…
Duymuş gibi yapmayın…
Ben artık kendime hicret ettim…
Sessizce… Sessizliğe…
Giden kişi bendim…
Size ne benden?
Kime ne ki kimdim ben?

30.10.2008 15:30