Adam, Kadın, Çocuk Şiiri - Seçil Oğuz

Çocuk,
Mülteci kaygılar ile çırpınan serçe yüreğiyle yaklaştı
Dudakları suskunluktan çatlamıştı
Elinde ki, iki günlük ekmek parçasını uzattı
Türk ellerimle, Arap bir çocuğun uzattığı lokmayı paylaştım
Tadı her ekmekten farklıydı

Kadın,
Gizleyemiyordu göz ardı edilmiş hüzünlerini
Ben bakınca hayra yormuyordu, kem bir bakış sanıyordu
Türk gözlerimle
Kürt bir kadının
Ellerine baktım
Aynıydı, nasırlarımız hariç
Göz rengimiz hariç
Saçlarımız hariç
Aynıydık
Bu coğrafyanın analarıydık

Adam,
Yorgun geçmişini düşünürken
Müslüman bir ıhlamur ağacı dibinde
Sazıyla kuşları besliyordu
Pirin sözleri dokunuyordu, bir Alevinin sazından
Türk kalbime
Ağladık birlikte
Bir mendil çıkarıp uzattı sağ cebinden
Babamın mendilinin aynısıydı
Üzeri mavi çizgili, beyazdı

Adam, kadın, çocuk ve ben farklı dinlerin, farklı renkleri idik, kitaplarımız farklıydı,
dillerimizde.
Ama Kutsal kitabımız aynıydı ''sevgi''idi ve onu her dil dokunduğu gibi okurdu.
Dokundum,anladı ve gülümsedi.