Adam Gibi Sevebilmek Şiiri - İsmail Paşalı

Sevebilmek...
Güzel sevemediğini
Kıymetini bilemediğini
Elleri ellerinden ayrılıp
Başka elleri tuttuktan sonra
Buram buram burnun direği sızladığında
Hayali Serap olup
Gözlerinde uçuştuğunda
Sevebilmenin...
Sevmenin değerini
Gittikten sonra bilenlerdenim

Sevebilmek...
Adam gibi
Yalansız sadece gerçeklerle
Gece uyurken,hayaliyle
Güneş doğduğunda
Gözleriyle...
Bir tek sesiyle..
Tenindeki sıcaklığı
Nefesine değen nefesiyle
Sevebilmek...

Ben yazdığım gibi sevemedim
İçimde iki cihana sığacak kadar
Sevgi biriktirdim..
Öl dese ölecek kadar
Git dese şimdi gittiğim gibi
Gidecek kadar çok sevdim
Ama...
Bir kelebek gibi avuçlarımdan kanatlanıp
Bir günlük ömrümü
Terkederken kıymet bildim

Beni seven güzel sevdi
Gönülden,kapten ..
Kimi zaman bir anne
Kimi zaman baba gibi
Yürekten sevdi
Tırnağım kırılsa...
Et oldu tırnak verdi...
Düşen bir saç telimi
Avuçlarının içinde gizleyipte
Öpüp koklayarak...
İşte öyle güzel
Öyleki Adam gibi sevdi
Sevmeyi öğretti
Giderken gözü yaşlı
Kalbi kırık...
Herşeye rağmen beddua değil
Dua ederek gitti...

Şimdi...
Soruyorum kendime
O bukadar merhametliyken
Bir bedende iki canken
Neden kaybettim
Niçin gözyaşlarıma
Kendimi mahkum ettim..
Sana söz olsun
Allaha sonsuz yeminler olsun
Hergece hayalinle uyuyup
Gözlerini güneşde bulacam
Son nefesime kadar
Bu ömrümü..
Seni adam gibi sevmeye adayacam.....