Vakit aynı vakitti hep
Yol kenarındaydı, banka oturmuştu
Kavuşulmuşluğun edasıyla öylece duruyorlardı
İki dost gibiydiler , sessizdiler , çaresizdiler
Bir süre sonra yüzünü gök yüzüne çevirdi
Baktı baktı , yutkundu , yine suskundu , yorgundu
Belliydi canı çok yanıyordu , gözleri o gözleri
Dolu doluydu , direniyordu sanki , bakmazdı yola
Bankın yanındaki turunç ağacı
Çiçek açmıştı , nede güzel kokuyordu
Bir eksik vardı tabloda , o yoktu
Çevredeki esnaflara sordum tanıyan yoktu , o yoktu
Yıllar sonra yolum oradan geçti
Baktım turunç ağacı büyümüş
Bank epeyce yıpranmıştı
Çoğu esnaf değişmişti
Banka oturdum , sanki birini hatırlarmışcasına
Sarılmıştı , eski bir dost görmüş gibiydim
Sonra bende baktım gök yüzüne , o adam gibi
Yoktu...
HAN 04.05.2025/12:35
Şakir YetişenKayıt Tarihi : 7.8.2025 01:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!