Adam Gibi Şiiri - Kara Osman Nalbant

Çocuktum, ufacıktım
Akşam oldu acıktım
Oturdum sini sofraya
Soğuktan buymuştum
Adam gibi otur dediler
Yiyemedim, doymuştum
Aynı odada yatardık
Çocuk, genç, yaşlı
Sığardık yedi kardeş
Bir yatağa ayaklı başlı
Okula giderdim, çat ayazda
Boynumda çaput çantam
İdare ışığında yapardım
Ödevlerimi tam
Amcamdan kalmaydı
Bütün kitaplarım
Adam gibi okuyordum
Kalemim kötüydü
Adam gibi yazamam diye
Adımı yazmaya korkuyordum
Düşe kalka okulu bitirdim
Resimli bir kâğıt verdiler elime
O gün çocukluğumu yitirdim
İlerlemişti yaşım
Artık adam olmuştum
Sakar öküz, deli dana
Ala inekti arkadaşım
Kırlarda akşam ederdim
Sığırları adam gibi güderdim
Bıyıklarım terlemişti
Sevdiğim kızın kapısının önünden
Ayaklarımın ucunu
Basarak geçiyordum
Adam olmuş desinler diye
Günde bir paket
Sigara içiyordum
Arada bir şey desem
Adam gibi konuş diyorlardı
Hep susuyordum
Öksürüğüm artmıştı iyice
Geceleri kan kusuyordum
Mahşeri bir kalabalık
Hastanenin önünde
Yüz hastaya bakıyormuş
Bir doktor günde
Sıram geldi
Doktor elini sürmeden
Derdimi bildi
Kendine adam gibi bak dedi
Ayağa güçlükle kalktım
Gözlerine baktım
Ölmek istiyorum doktor
Babam gibi değil adam gibi