İnsanlar hayata veda edip gittiğinde
Unutulmaya mahkumlar.
Canından kopan canları
Toprağa verip
Devam ediyor yaşamaya analar
Büyük aşklarını yitiren aşıklar,
Bir süre sonra yeni aşklara
Yelken açıyorlar.
Acılar zamanın çarkları arasında
Ezilip toz olup
Öğütülüp yok oluyor.
İnsanların hafızaları zayıf
Çabuk unutuyor.
Yok oluştan yıllar sonra
Bir seveninin, bir dostun
Yaşamının bir anında,
Hatıraların tozlu ambarından
Çıkıp gelebilmek
Yüreğinde bir sıcaklık
Burnunda bir sızı
Gözünün pınarından süzülen
Bir damla yaş olabilmek
Bence bunu başarabilenin hakkıdır
Ben adam gibi yaşadım diyebilmek.
28 Şubat 2005
Müşfik SaltıkKayıt Tarihi : 28.2.2005 02:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tesekkurler.Saygilarimla.
Tebrikler.
TÜM YORUMLAR (5)