Adam Demem Ben Şiiri - Eyup Şahan

Adam Demem Ben

Burnu Kaf dağından yüksek olana,
Unvanına bakıp adam demem ben.
Biri konuşurken sözü kesene,
Dilini büker de adam demem ben.

Dinlemeyi bilmez cahil istekli
Sahtekâr utanmaz yüzü yedekli.
Çıkar için etek, öper köstekli
Sözümü çakar da adam demem ben.

Marifet ehlinde olmaz ikilik,
Er kişiye mahsus böyle nitelik.
Arada laf taşır kulağı delik,
Enseye çeker de adam demem ben.

Kadere kurbansa sözünün eri,
Bize paşa olur, bizde neferi.
Sahtekâr insanın yalan zaferi,
Boğazın sıkar da adam demem ben.

Kendini överse okumuş cahil,
Çifte sallıyor da evinde ehil.
Kendini bilmezin cümlesi dâhil,
Yuları takar da adam demem ben.

Her şeyi biliyor ukala adam,
Dırlayıp duruyor kesiyor ahkâm,
Eyüp’ü bir ahmak görüyor paşam,
Dişini döker de adam demem ben.

Eyüp Şahan
Ankara 7.2.2012