Adam Şiiri - Vahit Ayçil

pusatlı gözleriyle
durdu köşe başında
gönlünde bir bulut,suskundu
dökmedi sularını,yutkundu
usulca aldı bir nefes
sokak dumana boğuldu,
serin kaldırımlara ağır ağır vuruken ayaklarını,
yağmur yağıyordu,
gölgesi kapladı tüm sokağı,
uzun uzun baktı gök yüzüne
sonra eğildi...
düştü kolları iki yana,
devrildi gölgesi sokağın ortasına...
şakağında yorgunluk
sarıldı toprağa...
başka bir diyarda;
ağır ağır yol almakta...