Adam bitap düşmüştü
Bedeni yorgundu
Düşünceleri çaresiz.
Usulca uzanıverdi, yastığına
Kimse yoktu yanında
Belli birini arıyordu....
Ama boştu yanındaki yastık
Sonra birden titredi dudakları
Gözleri dolu verdi
Süzülüverdi gözlerinden
Yaşlar şuursuzca
Islandı başını koyduğu yastık
Ağlıyordu yalnızlığa,çaresizliğe
Ağlıyordu sevgisizliğe
Belli ki seviyordu birini..
Belki bir hayal di
Belki bir gerçek
Ama seviyordu işte
Umutsuzluğa kapılıyordu bazen
Düşüyordu çaresizliğin girdabına
Gel diyordu uzaklardan
Gel de paylaş beni
Sevgini ver bana
Boş kalmasın yastığım
Umutlarım kırılmasın
Öldürme beni sevgisizlikten
Diyordu.....
Öldürme beni SENSİZLİKTEN
Biliyordu gelmeyecek
Biliyordu seviyorum demeyecek
Ve biliyordu sevmeyecek...
Adam bitap düşmüştü
Bedeni yorgundu
Düşünceleri çaresiz
Öldürme beni sevgisizlikten
Diyordu....
Öldürme beni SENSİZLİKTEN.......
®©
Kayıt Tarihi : 28.9.2004 20:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!