Adam Şiiri - Zeynep Beşen

Bir toprak bir tohumu nasıl kabulleniyorsa
Öyle kabullendim seni .
her zerreme sindire sindire.
Içimde seni yaşatma arzusu .
Elim de seni var etme tutkusu ..
Bir toprak bir tohumu nasıl kabulleniyorsa
Öyle kabullendim seni ..
ilk ve tek sevdiğim adam olarak
Yaşacaksin sen
Ister yanımda
Ister karşımda
Ilk ve tek sevdiğim adam olarak
Var olacaksın sen .
Ister burada
Istersen istediğin yerde mekanda ..
Ilk ve tek sevdiğim adam olarak
Yaşacaksin sen .
Senden gayrisinin ecel örtüsü olarak .
Anladim,severkene seni .
Bir adam nasıl sevilir ..
Nasıl koklanir boynundan
Nasil öpülür gözleri
Nasıl sevilir elleri
Nasıl benimsenir ruhu..
Ve nasıl kabul edilir yaşamı..
Anladim severkene seni
Aradığımı bulduğum yerdeyim ben ..
Biraz nefesinde
Biraz yüzünde
Biraz biraz ne varsa insan içinde..
Anladım severkene seni ..
Şimdi şiir senin yüzündür
Kelimeler yalnızca seni anlatmak için vardır.
Kafiyeler gülüşüne uysun diye tanınmıştır.
Anladım severkene seni
Ruhun ruhuma eş olsun diye var olmuştur.
Seni konuşamaz eden korku .
Beni cesaretin sancagina işleyen nakış bundan..
Severkene anladım seni
Sen geldin ve şenlendi dünyam..
Gözümde cereyan eden sevinç senden bana yansıyan..
Doğru oku beni ..
Yanlışa zaman kalmadı
Doğru okudum seni
Ve sen ilk ve tek sevdiğim adam
Tüm bunlara şahit ol diyesi
Kalbimde tohum gibi çatirdayarak açılan..
Aşk a biçilmiş kaftan..
Ve sen ilk ve tek sevdiğim adam.
Vazgeçtiğim dünyadan
Anadan babadan
Yurdumdan yuvamdan
Hiç darilmadan
Hiç darilmadan..
Ve sensin ışte ilk ve tek sevdiğim adam ..
Bak ışte, bir toprak bir tohumu nasıl kabullenir
Sarar ve bağrına alıp
Ona can katar..
Bir toprak bir tohumu nasıl kabullendi ise
Öyle kabullendim seni her zerreme sine sine..