Elaydı gozlerı adamın.geniş omuzları dünya ya meydan okuyan iri cussesi,baktıgında toprağı delicek gorkemi...
Soğuk ofkeli bakardı adam urkerdi insanlar,bilmezlerdi zehirli bakışların can yakan sozlerın arkasındaki yuregı.
Dinlenmek isterdi adam,yarım yamalak ifadelerinde neyi nereye koyacağını bilemezdi.edebi konuşup ağdalı laflar edemezdi,olduğu gibi ağzına geldiği gibiiydi onun cümleleri.
Süsü pası sevmezdi adam,sevdalı bensem sevdalanan çiçek bana açsın bana koksun isterdi..
Hep haklıydı adam..
İri gözleri ve o guzellikle ortuşen kalın kavisli kaşları vardı adamın.
Anlatırken ki ahesteliği hayatı sindirerek yaşamak istediğindendi belki.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim