Adam Şiiri - Umut Kuru

ADAM

Sazının tellerinde ısıttığı kanyağı içiyordu.
Yayık ağzıyla
Adam:
Sahilde,
’Deniz yıldızı olmak kolay
Yengeç olabiliyor musun mesele o.’dedi.
Dedi ve sustu.
Sonra köşe bucak kaçtığı yanlızlığı bir asker selamı çaktı.
Metrisdeyim komutanım beni almayacak mısın?
Adam:
Ürkütme beni çocuk,
Boğazımda bir kaç melodi kalmıştı.
Onu da donuk bakışların almıştı.
Dedi ve sustu.
Sonra Bir bağlama sesi duydu gaipten ve kanyağına saklandı.
Yeter dedi haykırdı Yeter ulan!
Adam:
Çalma Ahmet Çavuş Ne diye her gece çalıyorsun?
Bugün seni dinlemek istemiyorum.
Dünde istememiştim.
Bunu bilmiyor musun?
Sonra Dalgaların arasından gençten bir adam geliverdi,
Ona ’Özledim seni ’dedi.
’Özledim be baba.’
Adam:
Şöyle bir baktı çocuğa,
-Bende Evlat. Dedi bende:
Hele bir Artvin li Ferhat’ da gelsin onu da göreyim geleceğim dedi.
Sonra Gün ışırken,
Adam gülümsedi.
Ay akşamdan ışıktır YAYLALAR YAYLALAR
Bizim Oğlan Aşıktır DİLO DİLO YAYLALAR
Adam yerinden kaktı.
yürüdü,
yürüdü,
ve
yine
Evine gidemedi.

Umut KURU