Adam! Şiiri - Salih Yıldız

Edep ile konuşup, lafını bilen adam!
Hayâ ile iffeti, ömrüne ilen adam!

Şu geçici hayatta, çileye talip olup;
Garibe sahip çıkan, rızkını bölen adam!

Kenarda ve köşede, inim-inim inleyen;
Yetimin gözyaşını, meccanen silen adam!

Her hal-ü kar hayatta, neşe sevinç içinde;
Dertlerini unutup, çevreye gülen adam!

Anne babası sağken, dualarını alıp;
Huzura alnı açık, ak yüzle gelen adam!

Ehli beyt’ine müşfik, komşulara mülayim;
Has her şeyi paylaşan, muhtaca dilen adam.

Az konuşup, az yiyen, az uyuyan olup da;
Geceleri zikirle, şükürle delen adam!

Vaki olumsuzluğu, sabır ve sebat ile
Hiçbir zarar görmeden, geriye çelen adam!

Rabbi ki ondan razı, oda Rabbinden razı;
Kısa ömrü bitirip, imanla ölen adam!